چه رابطه ای بین حضرت زهرا (س) و شب قدر وجود دارد؟

پرسش:

چه رابطه ای بین حضرت زهرا (س) و شب قدر وجود دارد؟

پاسخ:

حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ ام الائمه و برترین زن جهان از اولین آن ها تا آخرین است. «سیدة النساء العالمین من الاولین و الآخرین»⁽¹⁾ در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ است که ایشان در مورد آیه اوّل سوره قدر فرمودند: «لیله» فاطمه است. علاوه بر این در تأویل آیه اول سوره دخان «لیله مبارکه» که عموم مفسران آن را شب قدر می دانند، فاطمه ـ سلام الله علیها ـ به عنوان «لیله مبارکه» ذکر شده است. به نظر می رسد با توجه به موارد ذکر شده و با توجه به این که فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ به عنوان ام الائمه (که همه خیرات از ناحیه آن ها و به فیض وجود آن ها بر بندگان نازل می شود) منشأ هر خیری است لذا «لیله» را «لیله القدر» فاطمه ـ سلام الله علیها ـ دانسته اند.
در تفسیر فرات کوفی حدیثی از امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت شده است،

آغاز و فلسفه شب قدر از چه زمانی است آیا در ادیان دیگر نیز وجود داشته است یا مخصوص دین مبین اسلام است؟

پرسش:

آغاز و فلسفه شب قدر از چه زمانی است آیا در ادیان دیگر نیز وجود داشته است یا مخصوص دین مبین اسلام است؟

پاسخ:

خداوند متعال علاوه بر سوره‌ قدر که فضیلت شب قدر و نزول ملائکه و ... را میرساند، در سوره دخان این شب را که شب نزول قرآن کریم نیز هست چنین وصف میکند:
ما قرآن را در شبی مبارک فرستادیم در شبی که مقدرات الهی از سوی خدای حکیم در هر امر و حادثهای مشخص میگردد و این امری از سوی ما و رحمتی است که ما بر بندگان خویش میفرستیم.⁽¹⁾
و با نگاهی به روایات اسلامی به خوبی روشن میشود که شب قدر در امتهای پیشین نیز بوده است و البته باید گفت به خاطر فضیلت پیامبر اسلام بر همه انبیاء و نیز نزول قرآن کریم در این شب، فضیلت و اهمیت شب قدر در اسلام نمود بیشتری پیدا کرده است. در روایتی از امام علیه السلام میخوانیم:
خداوند شب قدر را در آغاز آفرینش دنیا و آن گاه که

معراج پیامبر اسلام (ص) ، جسمانی بوده یا روحانی؟

پرسش

معراج پیامبر اسلام  (ص) ، جسمانی بوده یا روحانی؟

پاسخ:

دربارة کیفیت معراج رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در بین مفسران چهار نظر وجود دارد:
1. معراج پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در تمام مراحل روحانی بوده است. یعنی روح به صورت تخلیه از جسم، این عوالم را طی کرده است.
2. معراج پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ روحی بوده، اما نه به صورت تجرّد از بدن، بلکه به صورت رؤیا و برزخی بوده و تمام این عوالم به صورت رؤیا سیر شده است.
3. سیر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی جسمانی و روحانی بوده و از آنجا به بالا به صورت روحانی بوده، این نظریه را ابن شهر آشوب برگزیده و به علمای امامیه نسبت داده است.⁽¹⁾
4. سیر حضرت در تمام مراحل جسمانی و روحانی بوده و همه جا را با تن و روان، سیر نموده است. مشهور در میان دانشمندان شیعه همین نظریة چهارم است و قرائن ذیل بر صحت آن گواهی می‌دهد:
الف: متبادر از لفظ «عبد» در آیه، همان شخصیت خارجی است که از تن و روان (بدن با روح) ترکیب یافته است و هرگاه معراج وی تنها به صورت روحانی بود، لازم بود بفرماید: «بروحه»، آیاتی که اشاره به لفظ «عبد» شده، عبارتند از: أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَی عَبْدًا إِذَا صَلَّی آیا دیدی کسی را که نهی می‌کرد، بنده‌ای را وقتی نماز گزارد.⁽²⁾
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا⁽³⁾ و چون بندة خدا برخاست تا او را بخواند.
و همچنین است

آیا امام حسن(ع) که دوبار تمام اموالش را بخشید با قرآن و حدیث «هر کس بیش از حد ببخشد و محتاج شود دعایش مستجاب نمیشود» منافات ندارد؟

پرسش:

امام حسن(ع)دو بار تمام دارایی خود را در راه خدا بخشید. آیا این کار با آیه 67 سوره مبارکه فرقان که به پرهیز از اسراف در بخشش سفارش میکند و با روایت «هر کس بیش از حد ببخشد و محتاج شود دعایش مستجاب نمیشود» منافات ندارد؟

پاسخ:

در کتاب سیره پیشوایان به نقل از کتاب تاریخ الخلفاء سیوطی پس از تعریف و تمجید از امتیازات اخلاقی و فضائل انسانی فراوان امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ اینگونه آمده است که:
حضرت مجتبی ـ علیه السلام ـ در طول عمر خود دوبار تمام اموال و دارائی خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم نمود. نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.⁽¹⁾
به غیر از موارد فوق آن حضرت گاهی مبالغ قابل توجهی را یک جا به مستمندان می‌بخشید، به طوری که مایه ی شگفتی واقع می‌شد. نکته ی چنین بخشش‌های چشمگیری این است که حضرت مجتبی ـ علیه السلام ـ با این کار برای همیشه شخص فقیر را بی‌نیاز می‌ساخت و او می‌توانست با این مبلغ تمام احتیاجات خود را برطرف نموده و زندگی آبرومندانه‌ای تشکیل بدهد ،امام روا نمی‌دید مبلغ ناچیزی که خرج یک روز فقیر را به سختی تأمین می‌کند، به وی داده شود و در نتیجه

چرا به امام حسن (ع) کریم اهل بیت گفته میشود؟

پرسش:

چرا به امام حسن (ع) کریم اهل بیت گفته میشود؟

پاسخ:

امام حسن ـ علیه السلام ـ نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه بسیار دلسوز بودند، و با خرابه‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آن‌ها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند.

هیچ فقیر و مسکینی از در خانه ی حضرت ناامید برنگشت و حتّی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند.⁽¹⁾
امام حسن ـ علیه السّلام ـ تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.⁽²⁾
از ابن شهر آشوب روایت شده که

آیا امام زمان (عج) صبح تا شب فقط خدا را عبادت میکند؟

پرسش:

آیا امام زمان (عج) صبح تا شب فقط خدا را عبادت میکند؟

پاسخ:

پیش از هر سخنی یادآور می‌شویم که معنای عام عبادت یعنی بندگی و توجه به خداوند و اطاعت اوامر و نواهی او و انجام وظایف و تکالیفی الهی طبق این معنا مسلماً حضرت همیشه در طاعت و عبادت خداوند هستند، از مجموعة دعاها حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ که نقل شده است بدست می‌آید که نهایت وابستگی را به خداوند و نهایت بیگانگی را از دنیا دارند چنانکه این دعا را در قنوت نماز می‌خوانند «اللهم مالک الملک، تؤتی الملک من تشاء و تنزع الملک ممن تشاء و تعزّ من تشاء و تذلّ من تشاء و...»⁽¹⁾ اما معنای خاص عبادت یعنی انجام دستورات خاص شرع مقدس مانند نماز خواندن، روزه گرفتن، حج رفتن و... که روشن‌ترین مصداق عبادت، نماز است آیا حضرت صبح تا شب مشغول این نوع عبادات از جمله نماز هستند در پاسخ بهاین سؤال می‌پردازیم.
این مطلب مسلم است که عبادت و بندگی حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ

غیرت که امری نیکوست چرا برای مرد واجب (عین دینداری) و برای زن حرام (کفر) است؟

پرسش:

غیرت که امری نیکوست چرا برای مرد واجب (عین دینداری) و برای زن حرام (کفر) است؟

پاسخ:

ابتدا باید دید منظور از غیرت داشتن یعنی چه؟ در فرهنگ معین غیرت داشتن را به حفظ ناموس کردن معنا نموده است، اما ناموس همان خانواده و کسانی که حفظ عفت و آبروی آن ها واجب است اطلاق می شود. و ما بارها شنیده و در دعاها خوانده ایم که خدایا به مردان ما غیرت عنایت کن اما چنین دعایی را در مورد زنان نشنیده ایم و کلام مولا امیر المومنین علی ـ علیه السلام ـ در نهج البلاغه حکمت 119 می باشد، اما باید دید که از چه لحاظی غیرت مرد نشانه دینداری و غیرت زن کفر اوست.
هر انسانی یک سری از چیزها جزء حریم او می باشد و وقتی چیزی جزء حریم او شد، حفاظت از آن به هر شکل ممکن واجب است، در مورد مردان نیز خانواده مخصوصاً

آیا در بهشت زنان مجازند با تعداد بی شماری از مردان رابطه جنسی برقرار کنند؟

پرسش:

آیا در بهشت زنان مجازند با تعداد بی شماری از مردان رابطه جنسی برقرار کنند؟

پاسخ:

1. بهشت جایگاه بسیار ارزشمند و مقامی فوق العاده بلند است که مومنان پاک و پرهیزکار در آن منزل و مأوی می‌گزینند، مومنان پرهیزکاری که به عشق وصال معبود به بندگی و عبادت خالصانه او کمر همت بسته، و به منظور اصلاح و تکمیل نفس با همه خواسته ها و خواهش های نفسانی و شیطانی خویش به مخالفت و مبارزه برخاسته، و از هر گونه گناه و آلودگی دوری نموده اند، تا به لطف و عنایت پروردگار شایستگی چنین جایگاهی را به دست آورده از نعمت های بی‌شمار آن بهره مند گردیده اند.
2. در بهره مندی از نعمت‌های بهشت، بین مرد و زن از نظر پاداش تفاوتی نیست، در قرآن کریم در مواردی به این معنا اشاره کرده است:

چرا همسران پیامبر اکرم (ص) حتی حضرت خدیجه (س) (که مال و جان خود را در راه ایشان گذاشت) جزو اهل بیت محسوب نمی شوند؟

پرسش:

چرا همسران پیامبر اکرم حتی حضرت خدیجه (که جان و مال خود را درراه ایشان گذاشت)جزو اهل بیت محسوب نمی شوند؟

پاسخ:

کلمه اهل بیت دو تعبیر دارد: تعبیری که در قرآن به کار برده شد و از آن اراده «اهل بیت وحی» شده که منظور، پیامبر، علی، فاطمه، حسن و حسین ـ علیهم السلام ـ هستند، و نسبت به زنان پیامبر اکرم تعبیر به نساء النبی یا ازواج النبی کرده است، لذا اهل بیت در قرآن اسم خاص است و شامل افراد خاصی می شود.
2. تعبیری که در لسان عموم است و به عبارت دیگر همان معنایی که در ذهن همه مردم نسبت به این کلمه وجود دارد که از آن اراده «اهل بیت پیامبر می شود» یعنی زنان و نزدیکان پیامبر. لذا اهل بیت بنا بر این معنا، اسم عام است. با توجه به این نکته، اگر گفته می شود همسران پیامبر اکرم از اهل بیت نیستند منظور این است که از اهل بیت به معنای خاص نیستند و الاّ مگر می شود همسران پیامبر اکرم از اهل بیت وی نباشند، بلکه از اهل بیت به معنای عام هستند.⁽¹⁾ اکنون مختصرا این مسأله را از دیدگاه قرآن و احادیث بررسی می کنیم. قرآن ضمن بیان آیه تطهیر به این مهم اشاره می کنند:

آیا ازدواج پیامبر (ص) با حضرت خدیجه به خاطر موقعیت اقتصادی ایشان بود؟ (آیا این کار به امر خداوند بود؟)

پرسش:

آیا ازدواج پیامبر(ص) با حضرت خدیجه به خاطر موقعیت اقتصادی ایشان بود؟ (آیا این کار به امر خداوند بود؟)

پاسخ:

ازدواج پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ با خدیجه ـ سلام الله علیها ـ یکی از مراحل مهم و سرنوشت ساز عمر این دو بزرگوار بوده است. از جمله محصولات این ازدواج، تولد امّ الأئمه، فاطمة الزهرا ـ سلام الله علیها ـ می باشد. فاطمه ای که امامت از طریق ایشان تداوم یافته است.
مشهور است که حضرت خدیجه ـ سلام الله علیها ـ در هنگام ازدواج، چهل ساله بوده و بدین ترتیب 15 سال از پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ بزرگ تر بوده است.⁽¹⁾ امّا با مراجعه به منابع دیگر تاریخی در می یابیم که نظرات دیگری نیز درباره سن او در وقت ازدواج وجود داشته است که از آن جمله می توانیم به 25، 28، 30، 35، 44، 45 و 46 اشاره کنیم که در این میان 28 ساله بودن وی بیشتر مورد قبول است.⁽²⁾ بدین ترتیب، تفاوت سنی او با پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از حدود 3 سال بیشتر نمی شود (با توجه به این که پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در هنگام ازدواج 25 ساله بوده است).
از جریان علاقه و عشق