آیا این ادعا درست است که چون خدمت به خلق اشرف عبادات است پس مخارج عزاداری امام حسین(ع) را برای نیازمندان خرج کنیم؟

پرسش:

آیا این ادعا درست است که چون خدمت به خلق اشرف عبادات است پس مخارج عزاداری امام حسین(ع) را برای نیازمندان خرج کنیم؟

پاسخ:

اقامه هر امری با توجه به ارزش و اهمیتی که دارد قطعا هزینه و مؤنه ی درخور خود را دارد . شکی نیست که خدمت به مردم و رسیدگی به مشکلات آنان خصوصا مستمندان و نیازمندان شیعه از امور مهم و اساسی محسوب می گردد و باید مورد توجه همگان خصوصا افرادی که دارای نقش و اثر در این زمینه هستند قرار گیرند، اما باید دانست که در جامعه ی اسلامی وشیعی امور مهم فراوانی وجود دارند که به هر کدام در جای و در زمان خودش و به فراخور آن باید توجه و رسیدگی گردد و توجه و عنایت به یک امر ما را نباید از رسیدگی به امور دیگر باز داشته و یا غافل نماید و این همان چیزی است که ما از مکتب اهل بیت و امام حسین (علیهم السلام) آموخته ایم .
برپایی مجالس یادبود و عزاداری برای سرور و سالار شهیدان و آزادگان جهان، امام حسین (علیه السلام) یکی از آن امور مهم و اساسی است که ارتباط

دلیل توجه ویژه به عزاداری اباعبدالله نسبت به سایر ائمه چیست؟

پرسش:

دلیل توجه ویژه به عزاداری اباعبدالله نسبت به سایر ائمه چیست؟

پاسخ:

توجه بیشتر به عزادارى امام حسین میان شیعیان مى‏تواند به جهت عوامل زیر باشد:
1- اوج مظلومیت:
همه امامان مظلوم بودند و دشمنان به آنان ستم‏ها روا داشته و ایشان را به شهادت ‏رساندند؛ از این رو شیعیان براى آنان عزادارى مى‏کنند؛ ولى جنایاتى که در حادثه کربلا شکل گرفت سابقه ندارد،(1) و مظلومیت امام حسین علیه السلام و خیانت مخالفان، در اوج قرار دارد، زیرا کسانى که سال‏ها از یاران امیرمؤمنان بودند و در رکاب او با دشمنان جنگیدند، با دعوت فرزندش حسین، اعلام وفادارى نموده و سپس آنان در کربلا او و یارانش را با فجیع‏ ترین وضع به شهادت رساندند. نیز خاندان امام حسین علیه السلام را به اسارت برده و نسبت به آن‏ها، اهانت‏هاى بى شمارى انجام دادند؛ از این رو در زیارت عاشورا از شهادت امام حسین علیه السلام به عنوان

آیا با شروع شدن عزدارای محرم وصفر و دو ماه عزاداری و گریه در ما افسردگی ایجاد نمی شود؟

پرسش:

آیا با شروع شدن عزدارای محرم  وصفر و دو ماه عزاداری و گریه در ما افسردگی ایجاد نمی شود؟

پاسخ:

آیین اسلام با توجه به ابعاد وجودی انسان و در نظر گرفتن نیازهای او، هرگز انسان را دعوت به رهبانیت، انزواطلبی، گریه و اشک مداوم و دوری از لذت‌های دنیوی و شادی و نشاط سفارش نکرده، از سوی دیگر نیز به شادی و نشاط افراطی و بی هدف و سرخوش بودن در زندگی ترغیب ننموده است. نگرش دین به این مسأله نگرشی معتدل و منطقی است. به این معنا که انسان در زندگی به هر دو نیازمند است. هرچند در آیات و روایات از کثرت ضحک مذمت شده اما از زیادی گریه از خوف خدا، اندیشه آخرت وهمگامی با مصائب اهل بیت (ع) تمجید شده و داشتن چشم گریان نشانه