آیا نجس و کافر بودن بهائیان به خاطر اعتقاد به عدم خاتمیت حضرت محمد (ص)و ادعای ظهور حضرت مهدی(عج) می باشد؟

پرسش:

آیا نجس و کافر بودن بهائیان به خاطر اعتقاد به عدم خاتمیت حضرت محمد (ص)و ادعای ظهور حضرت مهدی(عج) می باشد؟

پاسخ:

انسانها از نظر عقیده به گروه های گوناگونی تقسیم می شوند و از نظر فقهای اسلام‌، نوع عقیده در حکم طهارت و نجاست و کفر انسان، دخیل است. بنابراین کسانی که اصول و فروع دین مقدس اسلام را بپذیرند، مسلمان و پاک اند. و اگر اسلام را نپذیرند مانند یهودی ها و مسیحی ها، به این ها کافر گفته می شود. از طرفی اگر مسلمان هم از مسیر اسلام منحرف شود و ضروریات دین را انکار کند و یا به چیزهایی معتقد باشد که با اسلام نا سازگار است، کافر و نجس به شمار می آید.
شیخ طوسی می نویسد: مشرکان و کافران (کسانی که توحید یا اصول و فروع دین اسلام را قبول ندارند) و نیز هر کسی که مخالف به آموزه های ائمه اطهار علیهم السلام باشد، نجس است.(1)
مراجع تقلید نیز در رساله های عملی خود به این مطلب اشاره دارند

آیا حضرت ابوالفضل بعد از ظهورحضرت مهدی(عج)دوباره می آید؟(رجعت می کند)

پرسش:

آیا حضرت ابوالفضل بعد از ظهورحضرت مهدی(عج)دوباره می آید؟(رجعت می کنند)

پاسخ:

در جواب این سوال لازم است گفته شود که: الف: رجعت در لغت به معنای برگشت می باشد و در اصطلاح به برگشت بعضی از مؤمنین کامل و خالص و نیز برگشت برخی از کافران می باشد.
بنابر این مسأله رجعت یک امر همگانی و عمومی نیست بلکه جنبه خصوصی دارد و فقط آن دسته از مومنان که از نظر ایمان در یک مرحله عالی از ایمان قرار دارند و نیز آن دسته از کفار و طاغیان ستمگر که در مرحله منحطی از کفر و ظلم قرار دارند به این دنیا برگردانده می شوند چنان که امام صادق ـ علیه السلام ـ می فرماید:
«رجعت عمومی نیست

اگر علی اکبر در کربلا شهید نمی شد بعد از امام حسین(ع) او امام می شد یا باز هم امام سجاد(ع)؟ یا شباهت علی اکبر به پیامبر(ص) مانع از امامت امام سجاد(ع)می گردید؟

پرسش:

اگر علی اکبر در کربلا شهید نمی شد بعد از امام حسین(ع) او امام می شد یا باز هم امام سجاد(ع)؟ یا شباهت علی اکبر به پیامبر(ص) مانع از امامت امام سجاد(ع)می گردید؟

پاسخ:

شیعه اما مت را ادامه رسالت می داند و معتقد است، همانطور که نبوت یک مقام و منصب الهی است، و امکان ندارد فردی از طریق گزینش مردم به مقام نبوت برسد، اما مت نیز مقا می الهی است و هرگز فردی از طریق انتخا ب مردم به این مقام نمی رسد.(1)
شهید مطهری در تبیین این موضوع از دیدگاه علمای علم کلام می گوید: « ... شکل کلامی قضیه این است که از خدا شروع می شود، می گویند، امامت لطفی است از جانب خدا، چون لطف است پس باید وجود داشته باشد، و چون چنین لطفی بدون عصمت ممکن نیست پس امام باید معصوم باشد، و به همین دلیل باید منصوص باشد زیرا این امر، یعنی عصمت، موضوعی نیست که تشخیص آن با مردم باشد، هما نطور که تشخیص پیغمبر با مردم نیست و با خدا ست که چه کسی را به پیغمبری معین کند و او را با دلائل و معجزات معرفی نماید. تشخیص اما م هم با مردم نیست و ا ز جا نب خدا باید تعیین شود.(2)
. در روایات زیادی نیز بر این ا مر که گزینش اما م انتخا بی نیست، تصریح شده از جمله:

آیا اهل سنّت به امام مهدی(عج)اعتقاد دارند؟ پس تفاوت آنها با تشیّع در چیست؟

پرسش:

آیا اهل سنّت به امام  مهدی(عج)اعتقاد دارند؟ پس تفاوت آنها با تشیّع در چیست؟

پاسخ:

بعضی از اهل تسنّن به دلیل خوشبین نبودن به شیعه و احادیث شیعه گمان می‌کنند مهدویت و احادیث مهدی ساختگی است و می‌گویند احادیث مهدی در کتب صحاح اهل سنّت وجود ندارد و اگر هم باشد در کتاب‌هایی است که از نظر اعتبار ساقط می‌باشد و این شیعیان هستند که احادیث مهدی را در کتب خود آورده‌اند.
در پاسخ گفته می‌شود در عین حال که خفقان عمومی دوران بنی امیه و بنی عباس و دست‌های مرموز و مقتدر سیاست وقت و تعصبات شدید مذهبی اجازه نمی‌داده که اخبار مربوط به ولایت و امامت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ مورد مذاکره واقع شود و در کتب درج گردد لکن باز هم کتب اخبار اهل سنّت از احادیث مربوط به مهدی خالی نیست. احادیث زیادی از پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ صادر شده که سنّی و شیعه آنها را نقل کرده‌اند و هر کس اگر در آنها دقّت کند، برایش روشن می‌شود که موضوع مهدی و قائم در زمان پیامبر اسلام امر مسلّمی بوده است. به طوری که این عقیده در بین مردم شایع بود که اصل آن را مسلّم دانسته و از فروعاتش بحث می‌کردند. گاهی می‌پرسیدند از چه نسلی به وجود خواهد آمد، گاهی از نام و کنیه‌اش سؤال می‌نمودند، گاهی می‌پرسیدند آیا مهدی و قائم یکی است یا نه،

آیا در هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) فقط یک دین و یک مذهب در جهان رسمی خواهد شد؟(یعنی فقط اسلام تشیع که ما میگوییم؟)

پرسش:

آیا در هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) فقط یک دین و یک مذهب در جهان رسمی خواهد شد؟(یعنی فقط اسلام تشیع که ما میگوییم؟)

پاسخ:

چنانچه از آیات قرآن و روایات اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ استفاده می شود،‌دین واقعی و حق، دین اسلام می باشد. زیرا این دین، از ادیان گذشته کامل تر است و مردم موظف هستند که به این دین عمل کنند.
از جمله آیات و روایاتی که در تفسیر آنها نقل شده و بر این مطلب دلالت دارند، عبارتند از:
1. «همانا دین نزد خدا اسلام است و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد اختلافی در آن ایجاد نکردند مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود، و هر کس به آیات خدا، کفر ورزد خداوند سریع الحساب است.»(1)
2. «هر کس جز اسلام آئینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و ا و در آخرت از زیانکاران است.»(2)
3.« او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند.»(3)
در این آیة شریفه

اگر خدا ستار العیوب است، پس چرا نامه اعمال ما هر هفته به خدمت امام زمان (عج)می رسد این تناقض نیست؟

پرسش:

اگر خدا ستار العیوب است، پس چرا نامه اعمال ما هر هفته به خدمت امام زمان (عج)می رسد این تناقض نیست؟

پاسخ:

گر چه در ظاهر ممکن است این گونه به نظر برسد که ستاریت خداوند و عرضه اعمال به امام زمان (ع)، خلاف ستاریت خداوند است. اما واقع مطلب آن است که در اینجا عرضه اعمال با ستاریت منافات ندارد چون امام مظهر و محل ظهور علم خداوند است اگر خداوند ستار بالذات است، امام معصوم ـ علیهم السلام ـ و حجت الهی نیز ستار العیوب است، نه بالذات، بلکه به تبع مظهریت اسماء و صفات خداوند. انسانی که از نظر قابلیت و استعداد، از قابلیتی بر خوردار گردد که علم خداوند بر او ظهور پیدا کند، یعنی او هر چه را بخواهد با اراده و اذن الهی از آن آگاه می گردد، معلوم است که مظهر ستاریت خداوند نیز خواهد بود. وقتی مظهر علم شد که یکی از صفات خداوند است، مظهر ستاریت نیز می باشد که صفت دیگر از صفات خداوند است. تفصیل این پاسخ را می توان این گونه بیان کرد:

آیا واقعا نامه اعمال انسان دوشنبه و پنجشنبه به دست امام زمان(عج) می رسد، چه موقع به دست آقا می رسد؟ صبح، ظهر یا...؟

پرسش:

آیا واقعا نامه اعمال انسان  دوشنبه و پنجشنبه به دست امام زمان(عج) می رسد، چه موقع به دست آقا می رسد؟ صبح، ظهر یا...؟

پاسخ:

خدا به پیامبرش دستور می دهد که بگو: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلی عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون(1) عمل کنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را میبینند! و بزودی، بسوی دانای نهان و آشکار، بازگردانده میشوید و شما را به آنچه عمل میکردید، خبر میدهد.
به عبارت دیگر: آنچه از خیر و شر انجام دهید حقیقتش در دنیا برای خدای عالم غیب و شهادت، و هم چنین برای رسول او و مومنین(امامان معصوم) مشهود است، پس وقتی به قیامت آمدید برای خودتان هم مشهود خواهد گشت.
این آیه کریمه به مردم هشدار می دهد که مواظب کارهای خود باشند و فراموش نکنند که برای اعمال نیک و بدشان حقایقی است که به هیچ وجه پنهان نمی ماند، و برای هر یک از افراد بشر مراقب هایی

چرا امام سجاد(ع) بیش از سایر معصومین(ع) به دعا پرداختند و امام باقر و امام صادق (ع) به مکتوب سازی دستاوردهای اسلام اقدام فرمودند؟

پرسش:

چرا امام سجاد(ع)  بیش از سایر معصومین(ع) به دعا پرداختند و امام باقر و امام صادق (ع) به مکتوب سازی دستاوردهای اسلام اقدام فرمودند؟ آیا نمی شد که راه قیام خونین یا صلح اعتراض آمیز و... را پیش بگیرند؟

پاسخ:

از ویژگی های رهبران آگاه و لایق و شایسته، عملکرد مناسب آنان بر اساس مقتضیات زمان، مردم و نیازهای اجتماعی آنان می باشد.
امامان معصوم ما رهبران الهی و سیاسی و آگاه و شایسته ای بودند که در طول تاریخ عملکرد شان هم از جهت علمی و هم از جنبه عملی بر اساس مصالح امور مسلمین و به ویژه شیعیان بوده است. چنان چه در زیارت شریف جامعه کبیره می خوانیم: «قادة الامم... ساسة العباد».⁽¹⁾
پیشوایان شایسته امت ها و سیاست مداران و مدیران جامعه. «ساسة» جمع سایس است به معنی مدبّر و کسی که امور مملکتی را از روی عقل و تدبیر اداره کند و در هر کاری بصیر و دانا و کار آزموده باشد.
ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ هر یک در دوران زمامداری و خلافت الهی خود با دقت و کاردانی و دانش الهی، مصالح امور اجتماعی و انفرادی بندگان خدا را سنجیده و بر طبق آن عمل نموده اند. در مسأله زمامداری خلق بخصوص در مأموریت های الهی چیزی مهم تر از حسن تدبیر و کاردانی برای نظم و برقراری حکومت عدل و داد در میان مردم نیست

آیا مادر امام سجاد(ع) شهربانو دختر یزدگرد است؟پس میشود گفت امام حسین(ع) داماد ما ایرانیان است؟

پرسش:

آیا مادر امام سجاد(ع) شهربانو دختر یزدگرد است؟پس میشود گفت امام حسین(ع) داماد ما ایرانیان است؟

پاسخ:

راجع به ازدواج امام حسین ـ علیه السلام ـ با شهربانو دختر یزدگرد، آخرین پادشاه ساسانی، دیدگاه و انظار مختلفی وجود دارد. بعضی از تاریخ نویسان منکر اصل قضیه شده و گفته اند افسانه ای بیش نیست.
عده ای دیگر آن را یک قضیه تاریخی مسلم گرفته و بر ماجرا تأکید نموده اند.و از سوی دیگر قصه و داستان ازدواج بحدی از شهرت رسیده که یکی از مسلمات تاریخ بحساب می آید. اگر کسی آن را انکار کند گویا یکی از ضروریات را منکر شده.

گواه تاریخی:1. از قدیمی ترین کتب تاریخی که قضیه اسیری شهربانو دختر یزدگرد و ازدواجش با امام حسین ـ علیه السلام ـ را نقل نموده است تاریخ یعقوبی است و در کتب حدیثی تاریخی مثل: تاریخ بصائر الدرجات، و وقعه الصفین⁽¹⁾ والفرق، نوبختی، فرق الشیعه سعید بن عبداللّه هم ذکری از این داستان به میان آمده است.

گواه روایی:امام باقر ـ علیه السلام ـ می فرماید: «لما اقدمت بنت یزدجرد علی عمر ..لها عذاری المدینه...».
وقتی دختر یزدگرد را نزد عمر آوردند دوشیزه گان مدینه برای تماشای او آمدند، بنا به توصیه امیر المؤمنین علی ـ علیه السلام ـ برای انتخاب همسر آزاد گذاشته شد

آیا حضرت عباس(ع) یا حضرت زینب (س) ـ از لحاظ مقام و رتبه در نزد خداوند، بعد از معصومین(ع)در بالاترین مقام هستند؟ آیا حتی از أنبیا نیز بالاترند؟

پرسش:

آیا  حضرت عباس(ع) یا حضرت زینب (س) ـ از لحاظ مقام و رتبه در نزد خداوند، بعد از معصومین(ع)در بالاترین مقام هستند؟ آیا حتی از أنبیا نیز بالاترند؟

پاسخ:

می دانیم که شأن و مقام حضرت عباس ـ علیه السلام ـ و حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ بسیار والا و بلند مرتبه است و خدمات این دو بزرگوار برای احیای اسلام و دین خدا قابل اعداد و بیان نیست.
و یقینا مقام و رتبه این دو و امثال اینها ـ علیهم السلام ـ بعد از ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ در جایگاه بلند و رفیعی می باشد طبق روایاتی که در مورد شأن ایشان وارد شده، مثل روایتی که از امام سجاد ـ علیه السلام ـ در مورد حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ هست که «انت بحمد الله عالمة بلا معلمة».⁽¹⁾شکر خدا شما دانشمند بدون استاد هستید. و روایاتی که از امام صادق ـ علیه السلام ـ در مورد حضرت ابوالفضل ـ سلام الله علیه ـ آمده که به ایمان استوار آن جناب اشاره دارد و هم چنین زیارت نامه ای که امام صادق ـ علیه السلام ـ در زیارت کربلا خوانده اند: (سلام خدا و سلام ملائکه مقرب و انبیای مرسل و...) همه و همه دلالت بر عظمت شخصیت ایشان می نماید.
امّا باید دید مقام والای ایشان بالاتر از انبیای دیگر نیز هست یا خیر؟