چگونه ایران منافع و مصالح ملی خود را در حمایت از فلسطین تامین می کند؟

پرسش:

چگونه ایران منافع و مصالح ملی خود را در حمایت از فلسطین تأمین می کند؟

پاسخ:

یکی از مهم ترین اصول حاکم بر سیاست خارجی نظام جمهوری اسلامی بر محور حمایت از مردم مظلوم و ستم دیده فلسطین قرار داشت لذا بلافاصله پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی که پیش از هر چیز به امنیت و سازندگی نیاز داشت در برابر تجاوز و سرکوب رژیم اشغال گر قدس علیه فلسطینیان که به لحاظ جغرافیایی مرز مشترکی هم با ایران نداشتند سکوت نکرد و با شیوه های گوناگون نظیر به رسمیت نشناختن موجودیت اسرائیل به عنوان یک کشور مستقل، محکوم کردن جنایات این رژیم در مجامع بین الملل، برپایی راهپیمایی ها و کنفرانس های متعدد در حمایت از فلسطین و اعلام روز جهانی قدس، تعطیل نمودن سفارت اسرائیل در تهران و تبدیل آن به سفارت فلسطین به حمایت از انتفاضه مردم مظلوم فلسطین برخاست. به راستی چرا جمهوری اسلامی ایران یکی از محورهای اصولی و ارزشی نظام را بر پایه حمایت از این جریان قرار داده است؟

قدس متعلق به کیست ؟

پرسش :

قدس متعلق به کیست ؟

پاسخ:

حدود 2500 سال قبل از میلاد مسیح، چند قبیله عربی به منطقه فلسطین کنونی مهاجرت کردند که کنعانیان نامیده شدند.

 قبیلة مهم آنان (یبوس) بود که در شهر قدس ساکن شدند و یکی از اسامی معروف شهر قدس نیز(یبوس) است.⁽¹⁾ این شهر بعدها به (اور سالم) تغییر نام یافت.⁽²⁾
کتابهای مذهبی یهود (بنی اسرائیل) نشان می دهد که آنان دو هزار سال بعد از بنای اور سالم توسط کنعانیون، از مصر به سوی سینا و فلسطین هجرت کردند.

پس از سرگردانی

چرا شب قدر ،شب نزول قرآن کریم بین مسلمین مورد اختلاف است؟ چرا شیعه شب های 19، 21 و 23 و اهل سنت شب های 23 و 27 را شب قدر می دانند؟

پرسش:

چرا شب قدر ،شب نزول قرآن کریم بین مسلمین مورد اختلاف است؟ چرا شیعه شب های 19، 21 و 23 و اهل سنت شب های 23 و 27 را شب قدر می دانند؟

پاسخ:

سنت در نزد اهل تسنن به قول، فعل و تقریر پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ اطلاق شده و در نظر شیعه علاوه بر آن، شامل امامان معصوم ـ علیهم السّلام ـ نیز می شود. سؤال مذکور از سه بخش تشکیل یافته که هر کدام به صورت جداگانه مورد بحث واقع می شود.

الف) علت اختلاف در مورد شب قدر بین مسلمین بعد از رحلت نبی اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل و کتابت احادیث و روایات از طرف خلیفه ی اول ممنوع گردید. و این منع حدیث تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزیز (99 هجری) ادامه داشت.

این مسئله باعث ضربه ی جبران ناپذیری به

خواندن دعای جوشن کبیر چه اهمیت و ثوابی دارد؟

پرسش:

خواندن دعای جوشن کبیر چه اهمیت و ثوابی دارد؟

پاسخ:

سید بن طاوس «م 664 هـ» روایتی را از امام موسی بن جعفر از امیرالمؤمنین(ع) نقل میکند که فرمودند:(( در روز احد، روزی که شدیداً هوا گرم بود حضرت رسول اکرم(ص) جوشنی بر تن داشت (جوشن = لباس جنگی) که بر اثر شدت گرمای هوا و گرمای آن جوشن، نمیتوانست آن لباس را حمل کند پیامبر اکرم(ص) میفرمایند: در این زمان سرم را به سوی آسمان گرفته و خدای متعال را خواندم، پس درهای آسمان را دیدم که گشوده شدهاند و جبرائیل نازل شد و به من گفت «السلام علیک یا رسول الله» پس من نیز گفتم و علیک السلام یا أخی جبرائیل»، جبرائیل گفت: خداوند اعلی برای تو سلام و تحیت میفرستد و میفرماید این جوشن را از تن خود بیرون کن و این دعا را بخوان، پس اگر این دعا را بخوانی و با خود داشته باشی مانند جوشن از بدن تو محافظت میکند، پیامبر(ص) فرمود: پس به جبرائیل گفتم آیا این دعا مختص من است یا بر ای أمتم نیز میباشد؟ جبرائیل عرض میکند :ای رسول الله(ص) !این هدیهای است از طرف خداوند متعال برای تو و برای امت تو.⁽¹⁾
پیامبر اکرم(ص) از جبرئیل میپرسند: ثواب این دعا چقدر است؟ جبرائیل عرض میکند:

اگر خداوند همه چیز را میداند و مقرر نموده است، چه نیازی به دعا کردن و احیای شبهای قدر و قرآن بر سر گرفتن است؟

پرسش:

اگر خداوند همه چیز را میداند و مقرر نموده است، چه نیازی به دعا کردن و احیای شبهای قدر و قرآن بر سر گرفتن است؟

پاسخ:

با تحقیق در منابع روایی و تفسیری شیعه که میراث ماندگار اهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ و علمای واقعی دین می باشد به این نتیجه می رسیم که هویت واقعی شب قدر را 3 مقوله تقریبا مجزای از هم تشکیل می دهد که عبارتند از:
الف) نزول قرآن و ملائکه.
ب) تقدیر اموری که تا سال آینده اتفاق می افتد.
ج) مبارک و برتر بودن این شب از هزار ماه.
پس شب قدر به شبی گفته می شود که در آن سه مؤلفه بالا به یقین قابل اثبات می باشد. حال چرا در شب قدر قرآن بر سر می گیریم و دعا می کنیم با توجه به این که خداوند از همه چیز آگاه است؟ برای پاسخ به این پرسش باید در خصوص دعا توضیح دهم زیرا همان هنگامی که ما قرآن را بر سر می گیریم و خدا را به خودش و به اهل بیت عصمت صلوات الله علیهم قسم می دهیم در واقع ثقل اکبر و ثقل اصغر (پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمودند انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی) را وسیله قرار می دهیم تا در انتها حوائج و دعاهای خود را مطرح کنیم، پس باید اصل دعا را مورد کنکاش قرار دهیم که آیا در دعا کردن با توجه به علم خداوند ما می توانیم اثری را برای خودمان جلب کنیم و یا دفع شرّی بکنیم یا خیر؟
با پژوهشی در روایات در خصوص دعا به این نتیجه می توان دست یافت که دعا از دو جهت در شب قدر با فضیلت می باشد:

چرا حضرت(ع) با این که علم به جنایت ابن ملجم داشت و به او فرمود: تو مرا می کشی؛ ولی با این حال قصاص قبل از جنایت نکرد؟ولی حضرت خضر آن جوان را قبل از انجام معصیت کشت؟

پرسش:

چرا علی(ع) با این که علم به جنایت ابن ملجم داشت و به او فرمود: تو مرا می کشی، ولی با این حال قصاص قبل از جنایت نکرد؟ و لی حضرت خضر آن جوان را قبل ازانجام معصیت کشت؟

پاسخ:

نظام الهی عالم بر دو قسم است: 1 – نظام تکوینی. 2 – نظام تشریعی.

1 – نظام تکوینی:مربوط به خلقت و تدبیر تمامی موجودات عالم است. این نظام بر اساس نظمی دقیق و بر مبنای حکمت الهی ایجاد شده، و در آن رابطة علی و معلولی حاکم است. یعنی هر پدیده ای در اثر علت های خاص ایجاد می شود، و ضوابط و روش هایی که امور عالم و آدم بر پایة آن ها تدبیر و اراده می شود، بر اساس قضا و قدر الهی است.
این ضوابط الهی بعضاً برای تمامی انسان ها قابل درک و فهم است، مانند این که آتش خصوصیت سوزاندن و حرارت بخشیدن دارد. که هر انسانی در زندگیش آن ها را درک و تجربه می کند، و در موارد بسیاری نیز برای انسان های عادی مجهول است و حتی بعضاً انسان فکر می کند علت اصلی یک پدیده را به طور کامل شناخته است، اما در مواقعی خاص در می یابد که به بی‌راه رفته است.
مانند این که انسان می پندارد که آتش

چه رابطه ای بین حضرت زهرا (س) و شب قدر وجود دارد؟

پرسش:

چه رابطه ای بین حضرت زهرا (س) و شب قدر وجود دارد؟

پاسخ:

حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ ام الائمه و برترین زن جهان از اولین آن ها تا آخرین است. «سیدة النساء العالمین من الاولین و الآخرین»⁽¹⁾ در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ است که ایشان در مورد آیه اوّل سوره قدر فرمودند: «لیله» فاطمه است. علاوه بر این در تأویل آیه اول سوره دخان «لیله مبارکه» که عموم مفسران آن را شب قدر می دانند، فاطمه ـ سلام الله علیها ـ به عنوان «لیله مبارکه» ذکر شده است. به نظر می رسد با توجه به موارد ذکر شده و با توجه به این که فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ به عنوان ام الائمه (که همه خیرات از ناحیه آن ها و به فیض وجود آن ها بر بندگان نازل می شود) منشأ هر خیری است لذا «لیله» را «لیله القدر» فاطمه ـ سلام الله علیها ـ دانسته اند.
در تفسیر فرات کوفی حدیثی از امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت شده است،

آغاز و فلسفه شب قدر از چه زمانی است آیا در ادیان دیگر نیز وجود داشته است یا مخصوص دین مبین اسلام است؟

پرسش:

آغاز و فلسفه شب قدر از چه زمانی است آیا در ادیان دیگر نیز وجود داشته است یا مخصوص دین مبین اسلام است؟

پاسخ:

خداوند متعال علاوه بر سوره‌ قدر که فضیلت شب قدر و نزول ملائکه و ... را میرساند، در سوره دخان این شب را که شب نزول قرآن کریم نیز هست چنین وصف میکند:
ما قرآن را در شبی مبارک فرستادیم در شبی که مقدرات الهی از سوی خدای حکیم در هر امر و حادثهای مشخص میگردد و این امری از سوی ما و رحمتی است که ما بر بندگان خویش میفرستیم.⁽¹⁾
و با نگاهی به روایات اسلامی به خوبی روشن میشود که شب قدر در امتهای پیشین نیز بوده است و البته باید گفت به خاطر فضیلت پیامبر اسلام بر همه انبیاء و نیز نزول قرآن کریم در این شب، فضیلت و اهمیت شب قدر در اسلام نمود بیشتری پیدا کرده است. در روایتی از امام علیه السلام میخوانیم:
خداوند شب قدر را در آغاز آفرینش دنیا و آن گاه که

معراج پیامبر اسلام (ص) ، جسمانی بوده یا روحانی؟

پرسش

معراج پیامبر اسلام  (ص) ، جسمانی بوده یا روحانی؟

پاسخ:

دربارة کیفیت معراج رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در بین مفسران چهار نظر وجود دارد:
1. معراج پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در تمام مراحل روحانی بوده است. یعنی روح به صورت تخلیه از جسم، این عوالم را طی کرده است.
2. معراج پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ روحی بوده، اما نه به صورت تجرّد از بدن، بلکه به صورت رؤیا و برزخی بوده و تمام این عوالم به صورت رؤیا سیر شده است.
3. سیر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی جسمانی و روحانی بوده و از آنجا به بالا به صورت روحانی بوده، این نظریه را ابن شهر آشوب برگزیده و به علمای امامیه نسبت داده است.⁽¹⁾
4. سیر حضرت در تمام مراحل جسمانی و روحانی بوده و همه جا را با تن و روان، سیر نموده است. مشهور در میان دانشمندان شیعه همین نظریة چهارم است و قرائن ذیل بر صحت آن گواهی می‌دهد:
الف: متبادر از لفظ «عبد» در آیه، همان شخصیت خارجی است که از تن و روان (بدن با روح) ترکیب یافته است و هرگاه معراج وی تنها به صورت روحانی بود، لازم بود بفرماید: «بروحه»، آیاتی که اشاره به لفظ «عبد» شده، عبارتند از: أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَی عَبْدًا إِذَا صَلَّی آیا دیدی کسی را که نهی می‌کرد، بنده‌ای را وقتی نماز گزارد.⁽²⁾
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا⁽³⁾ و چون بندة خدا برخاست تا او را بخواند.
و همچنین است

آیا امام حسن(ع) که دوبار تمام اموالش را بخشید با قرآن و حدیث «هر کس بیش از حد ببخشد و محتاج شود دعایش مستجاب نمیشود» منافات ندارد؟

پرسش:

امام حسن(ع)دو بار تمام دارایی خود را در راه خدا بخشید. آیا این کار با آیه 67 سوره مبارکه فرقان که به پرهیز از اسراف در بخشش سفارش میکند و با روایت «هر کس بیش از حد ببخشد و محتاج شود دعایش مستجاب نمیشود» منافات ندارد؟

پاسخ:

در کتاب سیره پیشوایان به نقل از کتاب تاریخ الخلفاء سیوطی پس از تعریف و تمجید از امتیازات اخلاقی و فضائل انسانی فراوان امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ اینگونه آمده است که:
حضرت مجتبی ـ علیه السلام ـ در طول عمر خود دوبار تمام اموال و دارائی خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم نمود. نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.⁽¹⁾
به غیر از موارد فوق آن حضرت گاهی مبالغ قابل توجهی را یک جا به مستمندان می‌بخشید، به طوری که مایه ی شگفتی واقع می‌شد. نکته ی چنین بخشش‌های چشمگیری این است که حضرت مجتبی ـ علیه السلام ـ با این کار برای همیشه شخص فقیر را بی‌نیاز می‌ساخت و او می‌توانست با این مبلغ تمام احتیاجات خود را برطرف نموده و زندگی آبرومندانه‌ای تشکیل بدهد ،امام روا نمی‌دید مبلغ ناچیزی که خرج یک روز فقیر را به سختی تأمین می‌کند، به وی داده شود و در نتیجه