نقش حضرت رقیه(س) در کربلا و نحوه شهادت ایشان چگونه بود؟
پرسش:
نقش حضرت رقیه(س) در کربلا و نحوه شهادت ایشان چگونه بود؟
پاسخ:
جریان کربلا محدود به واقعه عاشورا نیست؛ چراکه پس از آن با ادامه حرکت کاروان اسرا، مبارزه خاندان اهل بیت با یزید همچنان ادامه داشت. ادامه نهضت حسینی را می‌‌توان از خطبه‌های غرای امام سجاد (ع) تا نقش بیدارگری حضرت زینب(س) در شهر‌های بزرگی چون کوفه و شام دانست.
چه بسیار مسیحیان و
یهودیانی که به وسیله کاروان اسرا مسلمان شدند و از همه پررنگ‌تر آن که،
خانواده یزید و غلامانش با دیدن اهل بیت پیامبر در اسارت از او بیزاری
جستند و جزء محبین خاندان عصمت و طهارت شدند.
از لحظه ورود کاروان به کربلا، رقیه لحظه ای از پدر جدا نمی شد، شریکِ غم ها
و مصیبت های او بود و با دیگر یاران امام از درد تشنگی می سوخت. یکی از
افراد سپاه یزید می گوید:
من در میان دو صف لشکر ایستاده بودم، دیدم
کودکی از حرم امام حسین علیه السلام بیرون آمد، دوان دوان خود را به امام
رسانید، دامن آن حضرت را گرفت و گفت: ای پدر، به من نگاه کن! من تشنه ام.
این تقاضای جان سوز آن دختر تشنه کام و شیرین زبان، چون نمکی بر زخم های دل
امام بود و او را منقلب کرد، بی اختیار اشک از چشمان اباعبداللّه علیه
السلام جاری گردید و با چشمی اشک بار فرمود: «دخترم، رقیه! خداوند تو را
سیراب کند؛ زیرا او وکیل و پناه گاه من است.» پس دست کودک را گرفت و او را
به خیمه آورد و او را به خواهرانش سپرد و به میدان برگشت.
اما بعد از اسارت و در داخل خرابه های شام، صدای یک کودک به گوش می رسید. تمام کسانی که در میان اسرا بودند، می دانستند که این صدای رقیه دختر کوچک امام حسین است. رقیه از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش را می گرفت. گویا خواب پدرش را دیده بود. در این حال یزید، دستور داد سر امام حسین علیه السلام را به رقیه نشان بدهند. وقتی حضرت رقیه علیهاالسلام سر بریده پدرش امام حسین علیه السلام را دید، با فریاد و ناله خودش را روی سر بریده پدرش انداخت و همان جا، از دنیا رفت.
مَثَل آن شهید خردسال همانند مناری است که انسان‌های سرگردان را نجات می‌دهد. همچنین از اثرات وجودی حضرت رقیه (س) کم اثر شدن جنایاتی بود که معاویه ملعون در حق اسلام انجام داد؛ زیرا مرقد آن مخدره تبدیل به مرکزی برای تبلیغ شیعیان شد.
