پرسش:
چرا اینقدر بر گریه اباعبدالله و مصیبت ایشان تاکید شده است تا حدی که گاهی فکر میکنیم این امر بر شیعیان واجب است؟
پاسخ:
گریه و اشک برای امام حسین (ع) دارای اجر و قرب بالایی است تا آن حد که
پیامبر اکرم (ص) و امامان (علیهم السّلام) کسی که آمادگی گریه کردن را
ندارد به تباکی (خود را به گریه درآوردن) دعوت کرده‌اند تا یاد امام حسین
(ع) در همه قرون و اعصار در خاطره‌ها زنده بماند.
اجر و مزد گریه برای آن حضرت بسیار عظیم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن می‌باشد.
خود حضرت امام حسین (ع) می فرماید: أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا
یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَرَ ؛ (1) من کشته اشکم و هیچ مومنی
مرا یاد نمی کند مگر آن
