پرسش :
ازکجا بدانیم اعمالمان تا این لحظه عمرمان قبول درگاه احدیت واقع شده و آیا عاقبت به خیر می شویم. نکند در آخرین لحظه عمرمان عاقبت به شر شویم؟
پاسخ:
نکته :
1. معیارها و ملاک های گوناگونی در آیات کریمه قرآن و احادیث گرانقدر پیشوایان دین،برای عبادت صحیح و مقبول بیان
شده است. دقت و تأمّل در این نکته ها اهمیت ظرافت و حساسیت مسأله را روشن می کند.
الف) نیت و
انگیزه خالصانه. مهم ترین و اصلی ترین عامل پذیرش و شرافت یک عمل عبادی، انگیزه ای
است که در باطن عمل نهفته است. اینکه فرد عامل برای چه آن عمل را انجام داده و با
انجام آن به دنبال چه هدفی بوده بسیار مهم و اساسی است. آیا از روی عادت انجام داده
است؟ آیا برای تظاهر و خود نمایی یا شهرت طلبی بوده؟ آیا به خاطر ترس از دوزخ یا به
طمع بهشت عبادت کرده؟ و یا از سر عشق و سپاسگزاری به عبادت روی آورده است. این
انگیزه ها برخی مانع از قبولی عمل اند و برخی دیگر از شرافت آن می کاهند. توجه به
انگیزه عمل از آن رو مهم و قابل توجه است که اساسا ما از بسیاری از انگیزه های
ناهشیار خویش بی خبریم و همین انگیزه های ناهشیار ما را به سوی انجام عملی و یا ترک
عملی دیگر تحریک می کنند.
به عنوان مثال: