گوشه ای از زندگی حضرت عبدالمطلب جد رسول خدا(ص) را بیان فرمایید؟
پرسش:
گوشه ای از زندگی حضرت عبدالمطلب جد رسول خدا(ص) را بیان فرمایید؟
پاسخ:
امام صادق (ع) :
«عبدالمطلب در روز قیامت، یک امت، مشهور می‌شود.»(1)
امروز 10 ربیع‌الاول است و بنا به قولی سالروز وفات حضرت عبدالمطلب جد بزرگوار حضرت محمد مصطفی(ص) است .
نام آن شخصیّت والامقام، «عامر»،(2) پدرش هاشم و مادرش سلمی بود. وقتی به دنیا آمد، پدرش از دنیا رفته بود. وقتی که او به دنیا پای نهاد، همه اطرافیان از موهای سپیدی که بر سر داشت، تعجب کردند. به همین سبب به جای اینکه او را با نام اصلی‌اش (عامر) صدا کنند، وی را شیبه (سپید موی) می‌نامیدند؛(3) اما اینکه چرا، آن رادمرد به «عبدالمطلب» مشهور شد، داستانی دارد.(4)
درباره سبب شهرت او به «عبدالمطلب» گفته‌اند: چند سال پس از وفات هاشم، مطلب (عموی عبدالمطّلب)، او را از یثرب به مکه آورد. (5)وقتی مردم مکه و قریش عبد المطلب را دیدند که همراه مطلب وارد شهر می‌شود، به گمان این که او بنده خریداری شده مطلب از یثرب است، وی را «عبدالمطلب» خواندند و این نام بعدها همچنان باقی ماند.(6)
حضرت عبدالمطلب ده پسر به نام‌های عبدالله، عباس، حمزه، ابوطالب زبیر، حارث، حجل، مقوم، ضرار، ابولهب و شش دختر به نام‌های صفیه، ام حکیم، عاتکه، امیمه ،أروی و بره داشت. عبدالمطلب همانند دیگر اجداد پیامبر(ص) از آیین توحید و دین حضرت ابراهیم پیروی می‌کرد و از شرک بیزاری می‌جست.
پس از مرگ عبدالله، سرپرستی پیامبر به عهده عبدالمطلب قرار گرفت. وی حضرت محمد(ص) را بسیار گرامی می‌داشت و او را فرزند خود می‌خواند. روایت است، هنگامى که مرگ وى فرا رسید، فرزندش ابوطالب را طلبید و او را درباره حضرت محمد(ص) سفارش کرد و به وى تأکید کرد، که محمد را دوست داشته باشد و با زبان، مال و دست خویش، وى را یارى کند. زیرا به زودى او سید و سرور قوم عرب خواهد شد. آنگاه دست ابوطالب را گرفت و با او در این باب، پیمان گرفت. پس از این فرمود: «مرگ بر من آسان شده است.»
هنوز از عمر با برکت فرزند زادهاش حضرت محمد(ص) بیش از هشت بهار نگذشته بود، که اجل عبدالمطلب در صد و بیست سالگی فرارسید.(مورخان هشتاد و دو سال و یا صد و هشت سال را هم برای سن ایشان در زمان وفات ذکر کرده اند. بدین گونه، سرور قریش در صد و بیست سالگى و در میان غم و اندوه بازماندگان، به ویژه در اندوه و گریه فرزندزاده خردسالش حضرت محمد(ص) جان به جان آفرین تسلیم کرد و در مکه معظمه به خاک سپرده شد.
پاورقی:
1. کلینی، کافی، ج 1، ص 447، ج 22، هفتم، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1383ش.
2.صدوق، امالی؛ ص 700، قم، اول، مؤسسة البعثة، 1417 ق.
3. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 15، ص 104، بیروت، سوم، داراحیاء التراث
العربی، 1403ق و صدوق، خصال، ص 453، قم، جامعه مدرسین، 1403ق.
4.محمدعلی خلیلی، زندگانی محمد پیامبر اسلام (ص)، ص 41، اول، تهران، اقبال، 1378 ش.
5.تاریخ الطبری/ترجمه، ج۳، ص۸۰۲
6.رسولی محلاتی، سید هاشم؛ زندگانی محمد(ص)، ج۱، ص91
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.سایت حوزه http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/3282/4627/34398
2.سایت مرکز پاسخگویی به سوالات دینی http://www.pasokhgoo.ir/node/83192
