چرا شیعیان فقط در بین اهل بیت به عزاداری امام حسین(ع) اینقدر اهمیت می دهند؟
پرسش:
چرا شیعیان فقط در بین اهل بیت به عزاداری امام حسین(ع) اینقدر اهمیت می دهند؟
پاسخ:
اولا :این طور نیست که فقط برای سید الشهدا (ع)عزاداری بر پا شود و برای
سایر امامان مراسم عزاداری نباشد، بلکه برای آن ها هم هست، منتهی کم تر.
برای عزاداری هر کدام از آنان اجر و پاداش فراوان وارد شده است . از امام
صادق(ع) در باره عزاداری امام حسین و سایر امامان نقل شده است :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ
لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ وَ کِتْمَانُهُ لِسِرِّنَا جِهَادٌ فِی سَبِیلِ
اللَّهِ قَالَ لِی مُحَمَّدُ بْنُ سَعِیدٍ اکْتُبْ هَذَا بِالذَّهَبِ فَمَا
کَتَبْتَ شَیْئاً أَحْسَنَ مِنْهُ (1) ؛
نفس کسی که برای ما اندوهناک باشد، تسبیح و هم و غم او به خاطر ما عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خدا است .
امام علی با آن همه فداکاری و از جان گذشتگی در راه اسلام بعد از رحلت
پیامبر(ص) حق مسلّمش را گرفته و 25سال خانه نشین کردند . درِ خانه اش را
آتش زدند و به همسر عزیزش , فاطمه بدترین توهین را کردند و پهلویش را
شکستند و صورتش را سیلی زدند و فرزند معصومش , محسن را شهید کردند . برای
بیعت با خلیفه , ریسمان به گردنش انداخته و به طرف مسجد بردند, ولی آن
بزرگوار برای حفظ اسلام دندان به جگر گذاشته و آن قدر صبر کردند که واژه
صبر در مقابل او خجل بود، چون خود فرمود:
صبر کردم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم .
به این حد هم اکتفا نکرده ،کافرش خواندند . به جرم مخالفت با اسلام و رسول
اللّه و قرآن در محراب مسجد شمشیر زهرآلود بر فرق نازنینش فرود آورده و
شهیدش کردند.
بعد از شهادت از جسد مطهرش نگذشتند . تصمیم گرفتند آن را آتش بزنند. به
همین خاطر بیش از صدسال قبر مبارکش مجهول بود. به دستور معاویه خطبای مزدور
چندین سال حضرت را در منبر لعن کرده و گروهی از به ظاهر نمازگزاران در
قنوت نماز نفرینش می کردند.
دشمنی بنام بنی امیه تمام توان خود را به کار برده بود که نام و یاد و
تمام زحمات و آثار حضرت را از صفحه روزگار بر دارد . در نتیجه نام رسول
خدا(ع) و بالاتر از همه اسلام را از بین ببرد. پس برای امام علی (ع) هم
مراسم عزا بر پا می شود . پیروان حضرت در برخی مکان ها و کشورها به خوبی از
حضرت تجلیل به عمل می آورند .
اما سوگواری و عزاداری برای شهادت حضرت اباعبدالله (ع) و یارانش آن قدر
روشن است که نیاز به گفتن ندارد. شهادت امام حسین (ع)و یارانش و اسارت و
دربدری اهل بیتش به قدری جان سوز و جان گداز بود که تاکنون در جهان اسلام
بلکه در تاریخ بشر چنین مصیبت و بلیه ای رخ نداده است . او را به جرم این
که از دین خارج شده و علیه خلیفه وقت یزید قیام کرده، در کنار شریعه فرات
با لب تشنه سر بریدند . اسب بر پیکر مبارکش تازاندند . بعد از شهادت حضرت
زن و فرزنش را به اسارت برده , بدترین هتّاکی ها و زخم زبان ها را به آن ها
زدند . در مسیر راه به هر شهر و دیاری که می رسیدند ، مردم با پوشیدن لباس
نو و رقص و پای کوبی از آن ها استقبال می کردند و می گفتند این ها خارجی
اند و مستحق عذاب !
در ثانی :اگر شهادت امام حسین نبود، دین جدش پیامبر اسلام که با زحمات زیاد
به دست آمده بود، به دست بنی امیه کثیف از بین می رفت. از این رو امامان
معصوم به بر پایی عزا تاکید فراوان دارند .
با توجّه به مطالب فوق حال بگویید بهترین و عاقلانه ترین روش مبارزه با
مخالفان اهل بیت و اسلام و خنثی کردن تلاش بی وقفه چندین ساله آن ها و زنده
کردن نام علی و حسین و اهل البیت و شرح جنایت ها و خیانت هایی که بر آن ها
صورت گرفت ، چه بوده و چیست ؟ آیا روشی بهتر از تشکیل مجالس و اقامه عزا
برای علی و فاطمه و حسین (ع)وجود دارد؟!
در اهمیت عزای امام حسین (ع) احادیث فراوان نقل شده، از جمله این حدیث که از حضرت رضا (ع) نقل شده است :
محرم ماهى بود که اهل جاهلیت نبرد را در آن حرام مىدانستند، ولی بعد از آن
خون ما را در آن حلال شمردند . حرمت ما را هتک کردند . فرزندان و زنان ما
را اسیر کردند . آتش به خیمههاى ما زدند . آنچه از وسائل در آن بود چپاول
کردند . در امر ما رعایتى به خاطر رسول خدا نکردند. روز شهادت حسین (ع) چشم
ما را فراوان گریاندند . اشک ما را روان ساخت . عزیز ما را در زمین کربلا
خوار کردند . گرفتارى و بلا به ما دچار ساختند. از این رو تا روز قیامت بر
مانند حسین باید گریست. این گریه گناهان بزرگ را بریزد. پدرم را روشی بود
که چون محرم می شد خنده نداشت . اندوه بر او غالب بود تا روز دهم محرم. روز
دهم روز مصیبت و حزن و گریهاش بود . می فرمود در این روز حسین کشته شد .
(2)
سایر امامان برای بیان حقّانیّت اهل بیت ، از بیان مظلومیت علی و شهادت
جانگداز حضرت امام حسین (ع) استفاده می کردند. گاهی خود ذکر مصیبت می
نمودند . به یاران و اصحاب خویش سفارش اکید دراقامه عزا می کردند .به شعرا و
مدّاحان اهل البیت به خصوص مداحان امام علی و فاطمه اطهر و امام حسین
جایزه و انعام می بخشیدند. این ها همه پاسخ چرایی عزاداری برای امام حسین
است .
به هر حال به سه دلیل می توان اهمیت و بزرگی عزاداری امام حسین را نسبت به سایر امامان دیگر توجیه کرد:
1- دستور اهل بیت .
2- ماهیت قیام امام حسین و اهداف آن.
3- کیفیت شهادت آن حضرت.
این ها عواملی بود که در اهمیت و بزرگی قیام امام حسین (ع) دخیل بود .
پی نوشت ها:
1. کافی ،ص 128.
2. امالى شیخ صدوق ،ص 129.
